Aby lepiej rozumieć kwestie związane z zastawą stołową, które będą opisywane na tym blogu, należy najpierw zapoznać się z miejscami na statku, w których była ona używana.
Na Titanicu funkcjonowało kilka różnych miejsc, w których pasażerowie mogli się posilić. Każda z trzech klas miała swój własny salon jadalny. Pasażerowie pierwszej klasy, poza standardową jadalnią, mieli do dyspozycji Restaurację A la Carte, Kawiarnię „Parisian” oraz znajdujące się na pokładzie spacerowym A – kawiarnię „Verandah” dla palących, po stronie lewej burty. Ktoś, kto zna układ pomieszczeń na statku mógłby zapytać, dlaczego nie wymieniam bliźniaczej „Palm Court Cafe” dla niepalących na prawej burcie, jednak miejsce to było wyłączone z użytku w trakcie rejsu. Pełniło funkcję bawialni dla dzieci.
Jeśli, drogi Czytelniku, chciałbyś / chciałabyś zobaczyć, jak wyglądały wspomniane pomieszczenia, zapraszam do włączenia klipu youtube, towarzyszącemu niniejszemu wpisowi (link na końcu).
Pasażerom pierwszej klasy oferowano również Serwis Kabinowy oraz Serwis Pokładowy. Serwis Kabinowy polegał na tym, że używając małego dzwonka w kabinie, przywoływano stewarda, który dostarczał dla pasażerów posiłek bezpośrednio do kajuty. Serwis Pokładowy z kolei, oferowany był tym pasażerom, którzy spędzając czas na pokładzie spacerowym i leżakach, mieli ochotę posilić się popularnym wówczas bulionem.
Porcelana, podobnie jak i sztućce, były zróżnicowane w zależności od klasy, którą podróżował pasażer, oraz konkretnej jadalni bądź restauracji, gdzie podawane były posiłki. Ze współczesnego punktu widzenia być może wydaje się to niepraktyczne, ale w czasach Titanica przywiązywano bardzo dużą wagę do podziału klasowego, nie tylko w zakresie wyposażenia kabin czy standardów podróży, ale także w zakresie wyglądu stołu i zawartości menu.
Mimo podziałów klasowych, istniała zasada wspólna dla wszystkich trzech klas. Kiedy pasażer siadał do posiłku, nie miał żadnych wątpliwości, że podróżuje statkiem należącym do konkretnej linii. Każdy element, znajdujący się na stole był oznaczony logo armatora – w przypadku Titanica – linii White Star Line. W zależności od okresu historycznego (a linia istniała w latach 1849-1935), używano kilku różnych oznaczeń. Na pokładzie Titanica porcelana oznaczona była dwojako: czerwoną flagą z białą gwiazdą i napisem „White Star Line” poniżej flagi, albo monogramem „OSNC”, pochodzącym od alternatywnej nazwy White Star Line czyli Oceanic Steam Navigation Company. Do rozwinięcia tej kwestii przejdę w innych wpisach.
Z uwagi na wspomnianą wcześniej różnorodność miejsc serwowania posiłków, dla każdego z nich dedykowano innego typu zastawę stołową. Trzecia klasa, podobnie jak Druga, miała obsługę kelnerską wyłącznie w obrębie swoich własnych salonów jadalnych. W związku z czym, dla obu wspomnianych klas dedykowano po jednym wzorze porcelany. Dla pasażerów Pierwszej klasy było tych wzorów kilka. Wybrane wzory porcelany korespondowały z poszczególnymi wnętrzami, nawiązującymi architektonicznie do różnych epok historycznych.
W ten sposób zarysowany kontekst używania zastawy stołowej pozwoli lepiej zrozumieć kolejne wpisy, poświęcone omówieniu konkretnych wzorów wraz z pokazaniem oryginalnych przykładów.
Na koniec, zachęcam do zapoznania się z krótkim klipem, będącym uzupełnieniem do niniejszego postu.
C.d.n.
